Σύνδρομο λαγονοκνημιαίας ταινίας
Ανήκει στην κατηγορία των συνδρόμων υπέρχρησης και παρουσιάζεται κυρίως στους δρομείς και στους ποδηλάτες, αλλά αυτό δεν αποκλείει την εμφάνισή του και σε άλλα αθλήματα. Η λαγονοκνημιαία ταινία είναι ένα μακρύ και παχύ κομμάτι συνδετικού ιστού το οποίο ξεκινά από την εξωτερική πλευρά του ισχίου κι εκτείνεται μέχρι την εξωτερική πλευρά του γόνατος. Η λαγονοκνημιαία ταινία είναι πολύ σημαντική για τη σταθεροποίηση του γόνατος κατά την έκταση και κάμψη αυτού, όπως επίσης και για τις ενέργειες της βάδισης και και του τρεξίματος, μιας και λειτουργεί ως ελατήριο, αποθηκεύοντας και κατανέμοντας εκ νέου την κινητική ενέργεια στα κάτω άκρα. Το σύνδρομο λαγονοκνημιαίας ταινίας χαρακτηρίζεται από την εμφάνιση φλεγμονής η οποία συνήθως προκαλείται από τον ερεθισμό της ταινίας λόγω της υπερβολικής τριβής της πάνω στον έξω μηριαίο επικόνδυλο κατά τη διάρκεια της κάμψης και της έκτασης. Κάποιες άλλες φορές η φλεγμονή προκαλείται στον ορογόνο θύλακα ανάμεσα στη λαγονοκνημιαία ταινία και στον έξω μηριαίο επικόνδυλο.
Οι παράγοντες που ευθύνονται για την εμφάνιση του συνδρόμου αυτού είναι:
– Μυϊκή αδυναμία του μέσου γλουτιαίου και των μυών του ισχίου
– Αρθρίτιδα στο γόνατο
– Κόπωση
– Κακή τεχνική τρεξίματος
– Έσω στροφή κνήμης
– Υπερπρηνισμός άκρου ποδιού (γενετικής προέλευσης ή εξαιτίας μη κατάλληλων υποδημάτων)
– Ανισοσκελία
– Φύλο (λίγο πιο συχνό στις γυναίκες)
Το κυριότερο σύμπτωμα είναι ο πόνος στην έξω επιφάνεια του γόνατος, συνήθως μετά από μερικά λεπτά τρεξίματος (μπορεί αρχικά να επεκτείνεται και στο μηρό και στη γάμπα). Η ένταση του πόνου χειροτερεύει όσο αυξάνονται τα λεπτά του τρεξίματος ή/και μειώνεται η κλίση του εδάφους, ενώ συνήθως χαλαρώνει στην ανάπαυση.
Η αποκατάσταση του ασθενή ξεκινάει με ανάπαυση, παγοθεραπεία και τοποθέτηση του ποδιού σε ανάρροπη θέση για να υποχωρήσει η φλεγμονή. Στη συνέχεια χρησιμοποιούνται φυσικά μέσα και μάλαξη για την περαιτέρω μείωση της φλεγμονής και του πόνου. Επιπρόσθετα, επιστρατεύονται διατάσεις και για τη λαγονοκνημιαία ταινία και για τους απαγωγούς μύες του ισχίου. Ιδιαίτερη έμφαση δίνεται στον τείνων την πλατιά περιτονία και στον μέσο γλουτιαίο μυ, για τους οποίους εκτελούνται και ασκήσεις ενδυνάμωσης.
