Πνευμοθώρακας
Με τον όρο “πνευμοθώρακα” αναφερόμαστε στη συλλογή αέρα στο χώρο ανάμεσα στους πνεύμονες και τη θωρακική κοιλότητα. Ο χωρίς αυτός ονομάζεται υπεζωκοτική κοιλότητα. Ο πνευμοθώρακας είναι δυνατό να παρουσιαστεί σε κάθε ηλικία κι ανάλογα με το λόγο πρόκλησής του χωρίζεται σε τραυματικό και αυτόματο (χωρίς την παρουσία τραύματος). Ο αυτόματος ή ιδιοπαθής πνευμοθώρακας με τη σειρά του χωρίζεται σε πρωτογενή και δευτερογενή. Ο πρωτοπαθής προσβάλλει κυρίως νεαρούς άντρες και προκαλείται εξαιτίας καπνίσματος, φύλου (πιο συχνά στους άντρες απ’ ότι στις γυναίκες) και ιστορικό πνευμοθώρακα, ενώ ο δευτεροπαθής οφείλεται σε κάποια πνευμονική πάθηση (κυρίως ΧΑΠ). Τραυματικός πνευμοθώρακας, από την άλλη, μπορεί να προκληθεί από τραυματισμό ή από λάθος ιατρικό χειρισμό.
Η συμπτωματολογία του πνευμοθώρακα εξαρτάται από τη βαρύτητα του προβλήματος αλλά γενικά περιλαμβάνει διαξιφιστικό θωρακικό πόνο, ατελεκτασία, δύσπνοια, προβολή πλευρών, σύμπτωση πνεύμονα, πτώση πίεσης, ταχυκαρδία και βήχα.
Λαμβάνοντας πάντα υπόψη τη συμπτωματολογία και με το αν έχει προσβληθεί μόνο ο ένας πνεύμονας ή και οι δύο, συνήθως ο πνευμοθώρακας αντιμετωπίζεται αρχικά ενδονοσοκομειακά, είτε με την τοποθέτηση του μηχανήματος billao για να εξισορροπηθεί η πίεση στους πνεύμονες, είτε χειρουργικά. Αφού επιτευχθεί αυτό, η φυσικοθεραπεία στοχεύει:
– Στην αποβολή υπαρχόντων πτυέλων
– Στην ενδυνάμωση των αναπνευστικών μυών κι αύξηση των πνευμονικών όγκων.
– Στη διδαχή ελέγχου της αναπνοής και μείωση του αναπνευστικού έργου (η προσπάθεια που καταβάλει κάποιος για να αναπνεύσει)
– Στην επίτευξη και διατήρηση μιας καλής φυσικής κατάστασης
