Οσφυαλγία
Η οσφυαλγία δεν αποτελεί μια συγκεκριμένη πάθηση, αλλά αναφέρεται σε ένα σύνολο παθήσεων που χαρακτηρίζονται από την εμφάνιση πόνου στην οσφυϊκή μοίρα της σπονδυλικής στήλης (μέση). Αρκετά συχνά η οσφυαλγία συνοδεύεται από ερεθισμό του ισχιακού νεύρου και συνεπώς ο πόνος αντανακλά και στο πόδι (ισχιαλγία). Η οσφυαλγία μπορεί να εμφανιστεί σε άτομα κάθε ηλικίας, επαγγελματικής κατάρτισης και αθλητικού επιπέδου. Λόγω της ποικιλομορφίας της κλινικής εικόνας της οσφυαλγίας, η σωστή αξιολόγηση και η διάγνωση της του αιτίου πρόκλησης αποτελούν σημεία ζωτικής σημασίας για την επιτυχή αποκατάσταση του ασθενή.
Ανάλογα με τη διάρκεια των συμπτωμάτων, η οσφυαλγία χωρίζεται σε οξεία, υποξεία και χρόνια, ενώ βάσει του αιτίου/των αιτιών πρόκλησής της, χωρίζεται σε ειδική και μη ειδικη. Οι λόγοι για τους οποίους μπορεί να εμφανιστεί πόνος στη μέση ενός ανθρώπου είναι πάρα πολλοί. Μερικοί από αυτούς είναι οι εξής:
– Κήλη μεσοσπονδύλιου δίσκου
– Αδυναμία ή/και έλλειψη ελαστικότητας μυών (κορμού, γλουτών, ισχίου, οπισθίων μηριαίων κ.α.)
– Καθιστική ζωή
– Παχυσαρκία
– Τραυματισμοί
– Σπονδυλολίσθηση
– Φλεγμονή
– Διάφορες μορφές αρθρίτιδας
– Οστεοπόρωση
– Καρκίνος
– Ανατομικές παραμορφώσεις του κορμού (πχ σκολίωση)
– Ανατομικές παραμορφώσεις των κάτω άκρων ( πχ ανισοσκελία)
– Λανθασμένα πρότυπα στάσης, βάδισης, άθλησης ή/και εκτέλεσης καθημερινών δραστηριοτήτων (πχ άρση βάρους)
– Έλλειψη προθέρμανσης πριν από άσκηση
– Εκφυλιστικές αλλαγές με την πάροδο του χρόνου
– Εγκυμοσύνη
– Ψυχοσωματικά αίτια
Η κλινική εικόνα της οσφυαλγίας αποτελείται κυρίως από τα εξής συμπτώματα:
– Πόνος (στη μέση και μπορεί να επεκτείνεται στους γλουτούς και στα κάτω άκρα, μέχρι και τα δάχτυλα των ποδιών)
– Μυϊκοί σπασμοί
– Δυσκινησία ή και παράλυση
– Μούδιασμα/μυρμήγκιασμα κατά μήκος του ισχιακού νεύρου
– Τοπική υπερευαισθησία
– Αλλαγή προτύπου βάδισης και στάσης
– Απώλεια αντανακλαστικών
– Μυϊκή Ατροφία
– Απότομη αλλαγή βάρους
– Ψυχολογική επιβάρυνση
Λόγω της ποικιλομορφίας της οσφυαλγίας, το σημαντικότερο ίσως κομμάτι της φυσικοθεραπείας είναι η αξιολόγηση και η διάγνωση. Βάσει αυτών καθορίζεται και τι πρόγραμμα αποκατάστασης το οποίο δημιουργείται και προσαρμόζεται στον κάθε ασθενή ξεχωριστά. Για την καταπολέμηση των συμπτωμάτων ο φυσικοθεραπευτής επικεντρώνεται γενικά στα εξής σημαντικά σημεία:
– Ανάπαυση κι αποφυγή δραστηριοτήτων που επιδεινώνουν τα συμπτώματα
– Χρήση φυσικών μέσων, θερμοθεραπείας – παγοθεραπείας και μάλαξης για την ελάττωση του πόνου και της φλεγμονής (αν υπάρχει). *Η διαμαγνητική αντλία συγκεκριμένα αποτελεί ιδιαίτερα χρήσιμη μέθοδος επούλωσης των εκφυλισμένων ιστών σε πολλές περιπτώσεις οσφυαλγίας (πχ κήλη μεσοσπονδύλιου δίσκου)
– Χρήση ειδικών τεχνικών κινητοποίησης και διατάσεων για την περαιτέρω ανακούφιση και αύξηση του εύρους κίνησης των πληγέντων περιοχών
– Επιστράτευση πληθώρα ασκήσεων με προοδευτικά αυξανόμενη ένταση, ανάλογα με την πρόοδο του ασθενή, με σκοπό την αύξηση της μυϊκής δύναμης κι ελαστικότητας των μυών του κορμού, των γλουτών και των ποδιών, όπως επίσης και τη βελτίωση της γενικότερης φυσικής του κατάστασης
– Βελτίωση νευρομυϊκού συντονισμού και ισορροπίας μαζί με επανεκπαίδευση σωστών προτύπων στάσης και κίνησης (με παράλληλη διόρθωση των αντίστοιχων παθολογικών)
-Παροχή ψυχολογικής υποστήριξης και εργονομικών συμβούλων έτσι ώστε το άτομο να μπορεί να αποφύγει πιθανή υποτροπή, να διαχειριστεί αυτόνομα την κατάστασή του και να επιστρέψει στην καθημερινότητά του με ασφάλεια και λειτουργικότητα.
