Μετεγχειρητική φυσικοθεραπεία
Η περίοδος που θα διαρκέσει η μετεγχειρητική αποκατάσταση είναι εξίσου σημαντική με το ίδιο το χειρουργείο, μιας και αποτελεί το τελευταίο και μακρύτερο στάδιο της επιστροφής του ασθενή στην κανονικότητα. Η φυσικοθεραπεία αποτελεί ένα πολύ σημαντικό παράγοντα σε αυτό το κομμάτι μιας και είναι ουσιαστικά το “μέσο” βάσει του οποίου θα επιτευχθεί ο σκοπός αυτος.
Κοινά συμπτώματα μετά από ένα χειρουργείο είναι ο πόνος, η μυϊκή αδυναμία, το μειωμένο εύρος κίνησης, η έλλειψη ισορροπίας, η επιβαρυμένη αναπνευστική ικανότητα κ.α. Δεν υπάρχει ένα γενικό πρόγραμμα θεραπείας που να καλύπτει νευρολογικά, αναπνευστικά και μυοσκελετικά περιστατικά, αλλά ούτε κι ένας τρόπος αντιμετώπισης όλων των μετεγχειρητικών συμπτωμάτων του ίδιου τύπου (π.χ. αναπνευστικού). Οι στρατηγικές αποκατάστασης μετά από ένα χειρουργείο είναι ποικίλες κι εξαρτώνται από τη φύση του προβλήματος που οδήγησε στο χειρουργείο, το μέρος του σώματος στο οποίο έγινε η επέμβαση, όπως επίσης κι από την παρούσα κατάσταση του ατόμου.
Ο φυσικοθεραπευτής ξεκινά πάντα με την αξιολόγηση του ασθενή, και σε συνεργασία με το θεράποντα γιατρό, οργανώνει το πλάνο θεραπείας που θα ακολουθήσει. Μιας και πολλά χειρουργεία είναι μυοσκελετικής φύσεως, ας δούμε συνοπτικά τις αρχές στις οποίες βασίζεται το πρόγραμμα αποκατάστασης για ένα χειρουργείο μυοσκελετικού προβλήματος. Οι στόχοι του προγράμματος αυτού θα είναι η βελτίωση της μυϊκής δύναμης κι αντοχής του χειρουργημένου μέλους, όπως επίσης και η αύξηση του εύρους κίνησής του. Μέσω της χρήσης μηχανημάτων, ειδικών τεχνικών κι ασκήσεων ο ασθενής σταδιακά βελτιώνεται, κάτι που έχει ως αποτέλεσμα το πλάνο θεραπείας να τροποποιείται τακτικά για να ανταπεξέρχεται στις μεταβαλλόμενες ανάγκες και ικανότητες του. Με την πάροδο του χρόνου η απαιτητικότητα των ασκήσεων αυξάνεται, ενώ παράλληλα εντάσσονται δοκιμασίες με σκοπό την επανάκτηση της της ισορροπίας στο χώρο, της δεξιότητας και της γενικότερης λειτουργικότητας του ατόμου στα πλαίσια του κοινωνικού κι εργασιακού του περιβάλλοντος. Κατά τη μετεγχειρητική περίοδο υπάρχει περίπτωση να παρουσιαστούν διάφοροι παράγοντες οι οποίοι μπορούν να ανησυχήσουν τον ασθενή, ή ακόμα και να επιβραδύνουν την πρόοδό του, πραγματικά ή ακόμα και μόνο φαινομενικά. Συνεπώς, καθόλη τη διάρκεια των συνεδρίων ο ασθενής λαμβάνει υποστήριξη κι ενημέρωση από το φυσικοθεραπευτή, έτσι ώστε να γνωρίζει πάντα σε ποιο στάδιο βρίσκεται στην αποκατάστασή του και να μη νιώθει ότι μένει στάσιμος. Ακόμα και τα “εμπόδια” μέσα στο πρόγραμμα είναι. Το σημαντικό είναι το να υπάρχει συνεχής επικοινωνία και συνεργασία μεταξύ φυσικοθεραπευτή και ασθενή έτσι ώστε το άτομο να μπορέσει να ξαναγίνει πλήρως λειτουργικός και να επιστρέψει στη φυσιολογική του ζωή όσο το δυνατόν πιο σύντομα.
